Zarzuty do prowadzonej egzekucji administracyjnej - InfoVind serwis dłużników, wierzycieli i windykatorów

Podstawy zarzutów do prowadzonej egzekucji administracyjnej można podnieść na podstawie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji opublikowanej wraz ze zmianami w  Dz. U. z  2005 r. Nr 229, poz. 1954, z 2006 r. Nr 104, poz. 708 i 711, Nr 133, poz. 935, Nr  157, poz. 1119, Nr 187, poz. 1381, z 2007 r. Nr 89, poz. 589, Nr 115, poz. 794, Nr 176, poz. 1243, Nr 192, poz. 1378, z 2008 r. Nr 209, poz. 1318, z 2009 r. Nr 3,  oz. 11, Nr 39, poz. 308, Nr 131, poz. 1075, Nr 157, poz. 1241, Nr 201, poz. 1540, z 2010 r. Nr 28, poz. 143, Nr 40,  poz. 229, Nr 75, poz. 474, Nr 122, poz. 826, Nr 152, poz. 1018, Nr 229, poz. 1497, z 2011 r. Nr 85, poz. 458, Nr 234, poz. 1391, a w szczególności:

Zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji moża podnieść zarzuty,
1) - wykonania lub umorzenia w całości albo w części obowiązku,

- przedawnienia,
- wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku;

2) - odroczenia terminu wykonania obowiązku

- albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu,
- rozłożenia na raty spłaty należności pieniężnej;

3) określenia egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
4) błędu co do osoby zobowiązanego;
5) niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym;
6) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego;
7) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji
8) zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego;
9) prowadzenia egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny;
10) niespełnienia wymogów określonych w art. 27 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji np.
- jeżeli egzekucja ma być prowadzona zarówno z majątku wspólnego zobowiązanego i jego małżonka, jak i z ich majątków osobistych, tytuł wykonawczy musi być wystawiony na oboje małżonków.
- tytuł egzekucyjny musi spełniać warunki formalne

Zarzuty zgłoszone na podstawie pkt 1–7, 9 i 10, a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym – także na podstawie pkt 8, organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1–5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca.
Wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu, jeżeli zarzut zobowiązanego jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia.
Zobowiązanemu przysługuje prawo wniesienia zażalenia na postanowienie w sprawie stanowiska wierzyciela.
Jeżeli wierzyciel nie wyraził swojego stanowiska w terminie 14 dni od dnia powiadomienia go przez organ egzekucyjny o wniesionych zarzutach, organ egzekucyjny wydaje postanowienie o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego do czasu wydania właściwego postanowienia.
Organ egzekucyjny, po otrzymaniu ostatecznego postanowienia w sprawie stanowiska wierzyciela lub postanowienia o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu, wydaje postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów, a jeżeli zarzuty są uzasadnione – o umorzeniu postępowania egzekucyjnego albo o zastosowaniu mniej uciążliwego środka egzekucyjnego.
Na postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów służy zobowiązanemu oraz wierzycielowi niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym zażalenie. Zażalenie powinno być rozpatrzone w terminie 14 dni od dnia doręczenia do organowi odwoławczemu.
Wniesienie zarzutu przez zobowiązanego nie wstrzymuje tego postępowania. W uzasadnionych przypadkach organ egzekucyjny może wstrzymać postępowanie egzekucyjne lub część czynności do czasu rozpatrzenia zarzutu, podobnie może postąpić organ nadzoru.
Jeżeli ze względu na rodzaj egzekwowanej należności dopuszczalne jest kwestionowanie istnienia lub wysokości tej należności w drodze powództwa, a zobowiązany wniesie takie powództwo do sądu, wierzyciel po otrzymaniu powództwa zawiadamia o tym organ egzekucyjny, żądając wstrzymania postępowania egzekucyjnego do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy przez sąd. (art. 35 a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym).

Opracował: Jarosław B. Wedler